Έτσι είναι οι φιλίες...

Είναι δύσκολη η φιλία...θέλει κόπο να την αποκτήσεις. Αν ρωτάτε εμένα ...καλύτερα να σκοτώσετε...παρά να προδώσετε μια φιλία...Έχεις ανθρώπους δίπλα να σ εμπιστεύονται να τους εμπιστεύσαι.... η αγάπη που νιώθεις για τους φίλους σου δεν μπορεί να συγκριθεί με τον πιο μεγάλο έρωτα που υπάρχει στον πλανήτη... Είχα κ εγώ μια φιλία κάποτε...τους τρεις σημαντικότερους ανθρώπους που έβαλα ποτέ στην ζωή μου...και τους πρόδωσα....δεν υπάρχει ο πόνος ..κανείς ερωτευμένος δεν μπορεί να νιώσει τέτοιον πόνο...Δεν θα ξεχάσω ποτέ....δεν θέλω να ξεχάσω τα γέλια μας τις φωνές μας ....κανείς απο μας τους 4 δεν είχε νιώσει πιο ευτυχισμένος κ πιο ολοκληρωμένος ποτέ σε παρέα....ο καθένας απο τους 4 ήταν για τον άλλον <το έτερόν του ήμισυ>....και το είχα πιστέψει...είχα δωσει τα πάντα σ αυτή τη φιλία....γιατί ακόμα κ τώρα πιστεύω πως αυτοί οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μου....ήταν πιο αληθινοι απο ολους οσους θα γνωρίσω ποτέ στη ζωή μου....Ήταν δύσκολος χειμώνας....τα λεφτά λίγα...η υγεία λίγη...η στενοχώρια πολύ....ποιός δεν στενοχωριέται όταν θέλει ν βγει να διασκεδάσει κ οι συνθήκες δεν τον αφήνουν? όταν έχει γονείς πίσω που του λένε βγες σήμερα...αλλά αύριο θα φάμε μόνο ψωμί...χαχα το πέρασα κ αυτο το στάδιο...να λαχταράς τόσο να βγεις και να μην μπορείς...δεν κατηγορώ τους γονείς μου...ποτέ δεν θα μ λεγαν όχι και ας ήξεραν πως είχαμε μεγάλη ανάγκη....απλά εγώ δεν μπορούσα να τους κοιτάω και να ξέρω οτι αυτοί δίνουν τα πάντα κ γω είμαι η απληστη που ολο χαλάω κ χαλάω.....κ όμως αυτό ήταν προδωσία....γιατί ποτέ δεν κάθησα ν εξηγησω σε κανεναν τις συνθήκες στις οποίες ζούσα αυτό το χειμώνα...προτιμούσα ν πω δεν μπορώ ν βγω παρά να κάτσω να κλαφτώ...πίστευα οτι δεν θα τους έχανα έτσι...ξαφνικά άρχισε η απόσταση....και η πάλη...σήκω πήγαινε στο νοσοκομείο για το πρόσωπο π αγαπάς πιο πολύ απ όλους...κ μετα βγες...βγες με τα 3 ευρώ που έχεις στην τσέπη και ξέροντας οτι ενα ολοκληρο καλοκαιρι θα δουλεύεις γιατι δεν έχεις άλλη επιλογη....έχασα τις ισορροπίες μου δεν ήξερα τι να πρωτοπαλέψω...πίστευα πως αν αφηνα την φιλία λιγο στην άκρη...τα ατομα που αγαπουσα θα με καταλάβαιναν...μέγα σφάλμα....ποτέ μην αφήνεις για οποιονδήποτε λογο τη φιλία στην άκρη....ακομα κ για τοσο μεγάλους λογους....Δεν λέω έχω ωραία ζωή πλέον....άρχισαν όλα να μπαίνουν σε μια σειρά....αλλά δεν εχει αυτα τα 3 άτομα....εγω ηθελα ν ειμαι καλα για να εχω αυτα τα 3 ατομα ικανοποιημενα....όχι να ειμαι απλα καλα. Πόσα βράδια του καλοκαιριού σηκωνόμουν με κλάματα..με εφιάλτες...ημουν πλεον μονη....ολα οσα πιστεψα ειχαν χαθει...ξυπνησα στα γενέθλια μου 5 τ πρωί κ έκλαιγα στο κρεβάτι γιατι πονουσα....γιατι τιποτα δεν ήταν ιδιο...όλοι ηρθαν ν μ πουν χρονια πολλά...κ γω κλεισμένη σ ενα δωμάτιο...αν δεν ήταν κ οι γονεις μου καπου εκει ορκιζομαι οτι δεν θα σηκωνομουν να βγω ουτε για 5 λεπτα....αλλα δεν πρεπει να τους στενοχωρω κ αυτους.....ποσους να απογοητευσω πια....!το βράδυ όλα στην εντέλεια...300 ατομα ήρθαν στο ξενοδοχειο να με τιμήσουν για την γιορτη μου...κ γω οταν ηταν ν σβησω την τουρτα εφυγα...τους απογοητευσα κ αυτους...Όλα θα μπουν σε μια σειρά...λεω κ λεω στον εαυτο μου κάθε πρωι....όλα κάποτε θα γίνουν....μακάρι απλα ν ειχα την ευκαιρια ν ζητησω μια συγνώμη....κ τιποτα παραπανω δν θα απαιτουσα....οπως είπα...είναι δύσκολη η φιλία...δεν νικάει πάντα.......